چرا اتصال فیبر نوری لازم است؟

اتصال فیبر نوری برای پیوند دادن دو فیبر نوری به یکدیگر استفاده می‌شود تا انرژی نوری از یک فیبر به دیگری منتقل شود. یک اتصال فیبر، یک اتصال دائمی بین دو فیبر نوری ایجاد می‌کند. پس از اینکه دو فیبر نوری با یک اتصال به هم پیوند داده شدند، نمی‌توان آن‌ها را از هم جدا کرد و دوباره به هم وصل کرد، همانطور که با استفاده از کانکتورها می‌توان این کار را انجام داد. معمولاً از اتصال فیبر برای چهار دلیل اصلی استفاده می‌شود: تعمیر یک کابل آسیب‌دیده، افزایش طول کابل، اتصال دو نوع کابل مختلف و اتصال به یک پیک‌تیل.


اتصال مکانیکی چیست؟

اتصال مکانیکی یک روش دائمی است که در آن دو فیبر نوری تراشیده‌شده به دقت تراز شده و در جای خود نگه داشته می‌شوند. یک ژل تطابق شاخص درون اتصال مکانیکی قرار دارد که بازتاب‌ها و افت‌های نوری در محل اتصال را کاهش یا حذف می‌کند. اتصال مکانیکی برای کابل‌های فیبر نوری تک‌مد و چندمد قابل استفاده است. اگرچه اتصال مکانیکی از نظر عملکرد از اتصال فیوژن پایین‌تر است، اما هزینه تجهیزات لازم برای انجام اتصال مکانیکی بسیار کمتر از هزینه دستگاه‌های فیوژن است.


مراحل انجام اتصال مکانیکی

آماده‌سازی فیبر: پوشش‌ها و اجزای محافظتی فیبر باید برداشته شوند تا فقط فیبر خالص باقی بماند.

تمیز کردن فیبر: فیبر خام باید تمیز شود تا هیچ گونه آلودگی بر روی آن باقی نماند.

تراشیدن فیبر: تراشیدن فیبر مشابه تراشیدن در اتصال فیوژن است، اما دقت تراشیدن در اینجا اهمیت کمتری دارد.

اتصال مکانیکی فیبرها: در این روش از حرارت استفاده نمی‌شود. انتهای فیبرها در دستگاه اتصال مکانیکی قرار داده می‌شوند و به هم پیوند داده می‌شوند.

محافظت از فیبر: اتصال مکانیکی نهایی به عنوان محافظ خود عمل می‌کند.


مزایای اتصال مکانیکی فیبرنوری

- نیاز به برق ندارد.

- به ابزارهای اضافی نیاز ندارد.

- برای اتصالات کوتاه‌مدت مناسب است.



معایب اتصال مکانیکی فیبرنوری

- افت سیگنال بیشتر و اتلاف بیشتر در مقایسه با اتصال فیوژن.

- حساسیت به تلرانس‌ها و ترازها.

مناسب برای محیط‌های نسبتاً ایمن و کنترل‌شده.


اتصال فیوژن چیست؟

اتصال فیوژن با استفاده از یک قوس الکتریکی با ولتاژ بالا بین دو الکترود، انتهای فیبرها را ذوب کرده و به هم متصل می‌کند. این اتصال دائمی است و نیاز به محافظت در برابر محیط خارجی و خمیدگی دارد. دستگاه‌های فیوژن معمولاً گران‌تر از ابزارهای اتصال مکانیکی هستند اما پایین‌ترین افت سیگنال ممکن را ارائه می‌دهند.


مراحل انجام اتصال فیوژن

لخت کردن فیبر: ابتدا پوشش پلیمر محافظ فیبر برداشته می‌شود.

تمیز کردن فیبر: فیبر خام باید به دقت تمیز شود.

تراشیدن فیبر: تراشیدن فیبر باید با دقت بالا انجام شود تا انتهای فیبر صاف و عمود بر محور فیبر باشد.

اتصال فیبرها با فیوژن: فیبرها درون دستگاه فیوژن قرار داده شده و پس از تراز شدن، با استفاده از قوس الکتریکی ذوب و به هم پیوند داده می‌شوند.

محافظت از فیبر: اتصال باید از خمیدگی و فشارهای کششی محافظت شود.



مزایای اتصال فیوژن فیبرنوری

- پایین‌ترین افت سیگنال و بازتاب ممکن.

- اتصال دائمی با استحکام مکانیکی بالا.

- مقاوم در برابر دماهای مختلف و جلوگیری از ورود آلودگی‌ها.


معایب اتصال فیوژن فیبرنوری 

- هزینه‌های اولیه بالا برای دستگاه و تجهیزات.

- اتصال دائمی است و نمی‌توان از آن برای اتصالات موقت استفاده کرد.


مقایسه هزینه‌ها

هزینه ابزارها و قطعات مورد نیاز برای اتصال مکانیکی بسیار کمتر از فیوژن است. اما هزینه مصرفی برای قطعات در اتصال مکانیکی معمولاً بیشتر است. در اتصال فیوژن، هزینه اولیه بالا است اما هزینه‌های مربوط به مصرف کمتر است.


انتخاب بین اتصال مکانیکی و فیوژن به نیازهای خاص پروژه شما بستگی دارد. اگر هزینه‌های اولیه کمتر و سرعت نصب مهم است، اتصال مکانیکی ممکن است گزینه بهتری باشد. اما اگر کیفیت و دوام اتصال برای شما اهمیت دارد، اتصال فیوژن بهترین گزینه است.